Mindful Run
Door mijn drukke leventje binnen en buiten mijn gezin werd het nogal vol in mijn hoofd. Ik kreeg wat slaapproblemen en minder energie. De buitenwereld merkte hier niet veel van, ik bleef me energiek gedragen hoewel ik me soms niet zo voelde. Altijd maar de sterke vrouw blijven! Nou had ik altijd al een soort haat-liefde verhouding met hardlopen. Hoewel ik best sportief was, kon ik me het hardlopen niet eigen maken. Naar de cornervlag en terug de dug-out in was ver genoeg. Maar een rondje door het park zat er niet in, na een paar honderd meter liep ik al te hijgen en proesten. Meerdere pogingen met hardloop-apps mislukten.
Tot ik op internet eens las over Mindful Run. Hardlopen zonder prestatiedruk, dat klonk goed! Zo ging ik eerst een clinic volgen om te ervaren wat Mindful Run in hield en startte ik in januari met een 5-weekse cursus. Het bleef nog steeds hardlopen, maar óók ademhalingsoefeningen doen om je hartslag te verlagen; lopen met neusademhaling; meditatie! Dit alles zorgde ervoor dat ik nu met trots de 5km kan lopen en dat alleen op neusademhaling! Ik kan weer beter mijn 'monkeyhoofd' uitzetten als ik niet in slaap kan komen door een mantra te gebruiken en ik voel me rustiger. Ik loop nu hard om het lopen en kijk om me heen en geniet van wat ik zie en voel.
Deze ervaring maakte mij ook nieuwsgierig naar meer Mindful en het leek mij
geweldig om anderen ook kennis te laten maken met Mindful Run. Ik voelde me echter nog niet hardloper genoeg om een run cursus aan te bieden, dus ik ging de instructeursopleiding doen om de
walkversie te kunnen geven.
Eerst volgde ik ook nog de wandelcoach opleiding, dit was vooral een persoonlijke ontdekkingsreis. De Mindful Run cursus/ walkversie was feest! We liepen door de
sneeuw te baggeren én door het stationsgebouw, een maffe tegenstelling waardoor we erachter kwamen dat je all over the place Mindful kan zijn.
En nu dus de cursus. Ik ga in januari starten met eerst een clinic, waarin je een
beetje kan ervaren wat Mindful Walk inhoudt en dan starten met een 5weekse cursus!
Graag wil ik mensen in beweging brengen. Als je niet kan of wil hardlopen; als je geen energie meer hebt en eigenlijk wel weet dat naar buiten gaan goed voor je
is; als je altijd veel sportte maar er nu even geen plezier meer aan beleeft; als je door een blessure of door ziekte niet kan hardlopen of naar de sportschool............ Het maakt niet uit
welke reden je hebt, wandelen is laagdrempelig en bijna voor iedereen te doen. Leeftijd maakt ook niet uit en loopervaring speelt ook geen rol. Welk rugzakje je ook draagt, een cursus kan een
nieuwe weg zijn naar meer bewegen, meer Mindful, of wat er ook gebeurt, het is goed! We gaan proberen om minder met ons hoofd maar meer vanuit ons hart te bewegen én het moet fun
zijn!
Kom ervaren wat Mindful Walk voor jou kan betekenen.
Wil je meedoen met een clinic of cursus? Volg mij op facebook: @mindfulrunwestervoort en natuurlijk op @spiereninbeweging!
Massage en kanker #deel 1
In 2015 verloor ik twee geliefde mensen aan kanker. Ik had hen gemasseerd tijdens hun ziekte.
Op de crematie van één van hen werd ik bedankt voor wat ik voor haar had gedaan. Dat begreep ik niet. Ik had toch niets gedaan. Later kwam het besef.
Ik ging zoeken op internet naar massage en kanker. Tijdens mijn opleidingen was kanker steevast een contra-indicatie. Handen af! Ik kwam echter een cursus tegen in Rotterdam bij de Stichting Voor Jou. Wat ik las op hun website voelde goed en ik schreef me in voor de training ‘massage en kanker’.
De eerste cursusdag kwam ik mijzelf gelijk tegen. De emoties gierden door mijn lijf. Je kan inderdaad niets DOEN tegen de ziekte kanker, maar je kan er wel ZIJN! Het bedankje op de crematie begreep ik nu beter. De massages gaven ontspanning, verlichting, even uit het medische circuit. Gewoon een liefdevolle aanraking om een fijn gevoel te geven. Tijdens de cursus leerden we veel over de ziekte. We kregen les van professionals en spraken veel over eigen ervaringen. Bij de cursisten zaten ook enige ervaringsdeskundigen. De groep was super en ik reisde elke keer met een blij gevoel naar Rotterdam. Rotterdam, waar ik inmiddels al twee keer als Roparunteam op de Coolsingel over de finish mocht lopen.
Roparun? Massage en kanker? Tot nu toe had ik vooral met sporters gewerkt, zogenaamde ‘gezonde’ mensen. Wat zou deze cursus mij weer brengen. In ieder geval het besef dat massage zeker geen contra-indicatie moet zijn. Zeker, je moet méér leren om mensen met kanker op een verantwoorde wijze te kunnen masseren.
Maar als je weet wat je doet kan je veel mooie momenten bezorgen.
Enkele maanden na mijn cursus kwam het Toon Hermans huis in Arnhem op mijn pad. Inmiddels zijn we anderhalf jaar verder en ben ik behalve gastvrouw ook als masseur aan het huis verbonden en geef ik om de week ontspanningsmassages aan mensen die geraakt zijn door kanker. Dat kunnen behalve kankerpatiënten ook mantelzorgers zijn. Even een momentje van ontspanning in een moeilijke tijd van hun leven. Het geeft enorm veel voldoening om dit te doen en ik ben iedere keer weer dankbaar dat ik de cursus gevolgd heb, zodat ik op een professionele wijze deze massage kan geven. Het zijn hele bijzondere en intense ervaringen die ook mijn leven weer verrijken en versterken.
Heb jij ervaring met massage bij kanker, of wil je er meer over weten? Stuur mij gerust een berichtje dan geef ik je zo snel mogelijk antwoord.
Hoe het begon.
Keerpunt
Zoals ik al vertelde wou ik vroeger fysiotherapeut worden. Maar het liep even anders. Echter de stap om in 2006 aan de opleiding sportmassage te beginnen was een keerpunt in mijn leven. Mijn leven van toen bestond uit moeder zijn van een gezin met vijf kinderen. Ik was actief op de scholen van de kinderen, deed vrijwilligerswerk met jongeren, was fanatiek sporter; een ‘gewone’ thuisblijfmoeder zoals dat in die tijd werd genoemd.
Opleiding
Maar elke keer als de open dag op de opleiding voor sportmassage voorbijkwam in het plaatselijke krantje, kreeg ik de kriebels. Maar ja, steeds waren er belangrijkere zaken in het gezin die voorrang kregen. Tot het jaar 2006. Er waren even iets minder schoolkosten voor de kinderen, het was nu of nooit! En zo schreef ik me in voor de opleiding. Ik verwachtte de eerste avond dat ik vast de oudste leerling zou zijn, maar dat viel enorm mee. De jongste was 23 en de oudste 59! Daar zat ik als 40-plusser mooi tussenin. De eerste theorieles was shocking! Wauw, wat een hoog niveau. De eerste praktijkles was natuurlijk hilarisch. Met 24 vreemden en dan moet je in je ondergoed? De tweede avond waren er al afhakers.
Oefenen
Thuis vonden de kinderen het ook erg grappig. Mama maakt huiswerk en is aan het leren. Mama moet oefenen en het liefst op één van de kinderen. Boek erbij en masseren maar. Zelfs de hond werd niet ongemoeid gelaten en werd helemaal zen geaaid.
Het theorie-examen was alsof je weer op de middelbare school zat. In een sportzaal aan tafeltjes en zelfs naar de wc ging er iemand met je mee. De dag dat de uitslag kwam per brief vergeet ik niet gauw. GESLAAGD voor alle onderdelen! Op naar het praktijkexamen! Oefenen, oefenen en nog eens oefenen. Het praktijkexamen was nog moeilijker en inspannender. En wéér was ik GESLAAGD! Van onze klas waren van de 24 beginners er uiteindelijk maar zes in één keer geslaagd, zonder herkansingen. En ik hoorde erbij! Wat was ik trots. Tijdens de diploma uitreiking werd verteld over de massageteams en hoe je daar ervaring kon op doen door met collega’s te praten en zo te leren van elkaar. Dat leek mij een prima plan. Het massageteam Gelderland wil dat ieder lid ook de opleiding ‘Blessurepreventie’ heeft om als volwaardig lid mee te draaien. Dat werd dus mijn volgende stap.
Er gebeurt veel
Ik begon dus aan de opleiding Blessurepreventie, dit is eigenlijk een sportmassage-plus opleiding, waar je nog dieper op de stof ingaat en weer meer leert over blessures en over trainingsleer. Vooral de trainingsleer sprak mij erg aan. In deze tijd werd ik benaderd door een fysiotherapeut of ik niet tijdelijk bij de plaatselijke voetbalvereniging AVW’66 als sportverzorgster wilde invallen. Nou, dat leek mij best spannend en leuk. Over de belevenissen binnen de voetbalvereniging, waar ik inmiddels alweer TIEN jaar rondren, in een andere blog meer.
Ook kreeg ik een telefoontje of ik op zoek was naar een baan!! Nou, dat leek me ook wel spannend en leuk na 20 jaar thuisblijfmoeder. En zo had ik ineens een baantje bij een groothandel, was ik sportverzorgster bij de voetbalclub én deed ik een avondopleiding. Hoe druk kan een mens zijn?
De opleiding Blessurepreventie werd ook afgesloten met een diploma, wat was ik wéér zenuwachtig. Ik nam me voor om nooit meer een opleiding met praktijkexamen te gaan doen, maar alleen nog maar leuke workshops. En nu ik dit schrijf is de groothandel, waar ik toen begon en waar ik een enorme leuke en leerzame tijd heb gehad, failliet. Maar druk is de mens nog steeds. Waar tijd over lijkt te zijn, wordt er alweer snel een invulling aan gegeven. En vlak vóór het failliessement had ik de stap al genomen om mijn eigen sportmassagepraktijk te starten. Er kwam dus geen zwart gat. Nee, inmiddels zijn mijn weken weer gevuld met naast de sportmassage en voetbalperikelen, een hele mooie zinvolle tijdsinvulling van masseren in een inloophuis voor kanker. Maar ook daarover ga ik een nieuwe blog schrijven.